Een pleidooi voor pracht in alledaagse architectuur

We kennen het allemaal wel: openbare ruimtes die weinig tot de verbeelding spreken. Denk aan winkelstraten zonder groen, met prullenbakken die meer op tonnen lijken en betonnen gevels die mettertijd zijn verweerd. Het zijn plekken waar je doorheen beweegt omdat het moet. Je kunt argumenteren dat deze plekken geen indruk achter hoeven te laten, want ze zijn puur functioneel. Toch is dat een keuze geweest en de vraag is of dat de juiste keuze was.

Alledaagse pracht

De Twitter-gebruiker The Cultural Tutor deelt regelmatig voorbeelden en inzichten van een breed scala aan culturele uitingen, van (klassieke) literatuur en muziek tot aan schilderkunst en architectuur. In een recente opsomming van achttien tweets stipt de gebruiker aan hoe we alledaagse omgevingen kunnen ontwerpen door ‘een minieme intentie om iets te creëren dat meer is dan slechts functioneel’. Hij geeft voorbeelden van welkomstborden, straten, publieke gebouwen, bushokjes en zelfs regenpijpen, waarbij een duidelijk onderscheid te zien is tussen een functionele implementatie en een esthetische.

Waarom dit belangrijk is? The Cultural Tutor legt uit: “Als zelfs simpele dingen een esthetische kwaliteit hebben, herinneren ze ons dat het menszijn meer is dan slechts werk, stress en forenzen. Als er bewust een esthetische kwaliteit is meegegeven aan publieke gebouwen, dan creëert dat een gedeeld gevoel van respect en overtuiging. Het faciliteert gemeenschap en sociaal vertrouwen op een subtiele doch diepzinnige manier.”

The Importance of Beauty in the Ordinary

(and the danger of things being bland)

A short thread... pic.twitter.com/VeaY2X2rvd

— The Cultural Tutor (@culturaltutor) August 9, 2022

De opsomming van de Twitter-gebruiker is hier te lezen. Hij geeft in een oogopslag op inspirerende wijze weer hoe schoonheid in het alledaagse een sterk effect heeft op onze beleving van onze leefomgeving. “Het resultaat van alledaagse pracht is dat onze wereld verandert in een plek waarin we wíllen leven”, aldus The Cultural Tutor. “Dat zou niet revolutionair moeten klinken, maar dat is het wel.”